راهنمای جامع انوکساپارین همراه با نکات دقیق تزریق

نحوه تزریق آمپول آنوکساپارین یه چه صورت است؟ آنوکساپارین چیست؟ محل دقیق تزریق آنوکساپارین به چه صورت است؟ نحوه نگهداری آنوکساپارین به چه صورت است؟

حتما شما هم در هنگام استفاده از این آمپول به این سوالات پرتکرار مواجه شده اید که در این مقالات به تمامی آنها به صورت کامل و جامع پاسخ خواهیم داد:

انوکساپارین (Enoxaparin sodium) یک نوع داروی ضد انعقاد است با وزن مولوکولی کمتر از هپارین ایمنی بالاتری دارد که جهت جلوگیری از تشکیل لخته خون در بدن به صورت تزریق زیرجلدی (زیر پوستی) تجویز می‌شود.

مکانیسم انوکساپارین سدیم

انوکساپارین به آنتی ترومبین (یک ضد انعقاد در گردش) متصل می شود و آن را تقویت می کند تا کمپلکسی را تشکیل دهد که به طور برگشت ناپذیر فاکتور لخته شدن Xa را غیرفعال می کند. به دلیل وزن مولکولی کم، فعالیت کمتری در برابر فاکتور IIa (ترومبین) در مقایسه با هپارین شکسته نشده (UFH) دارد.

عوارض انوکساپارین

عوارض جانبی انوکساپارین به غیر از سوزش، درد، خارش، حساسیت و کبودی در محل تزریق آمپول ممکن است شامل خونریزی در نقاط مختلف بدن باشد. این علائم می تواند شامل خون دماغ شدن، خون ریزی لثه، درد قفسه سینه، تپش قلب یا تنگی نفس، استفراغ خونی، گرم شدن دست و پاها، ادرار تیره، مدفوع سیاه، سردرد، گیجی، تغییر بینایی و یا احساس خستگی مفرط باشد. در صورت وقوع این علائم، به پزشک خود اطلاع دهید تا دوز دارو را بررسی و تعدیل نماید یا در صورت لزوم پادزهر انوکساپارین را تجویز کند تا اثرات جانبی دارو کاهش یابد.

موارد مصرف

با وجود وزن مولکولی کمتر، انوکسوپارین نسبت به هپارین ایمنی بیشتری دارد. این دارو ممکن است در بیماران بستری برای پیشگیری از آمبولی (خونریزی وریدی)، به خصوص بعد از عمل جراحی تعویض مفصل زانو یا لگن، کاهش ریسک حمله قلبی یا سکته مغزی (به ویژه در پیشگیری از حمله قلبی در آنژین ناپایدار)، و یا در زنان باردار برای تامین خون رسانی بهتر به جنین و پیشگیری از سقط جنین استفاده شود.

مصرف این دارو در موارد زیر ممنوع است:

– در صورت وجود حساسیت نسبت به این فرآورده دارویی، هپارین یا مشتقات هپارین دیگر از جمله هپارین های با وزن ملکولی پائین.

– اگر سابقه کاهش تعداد پلاکت ها به علت مصرف هپارین را داشته باشید. (پلاکت ها نقش مهمی در تشکیل لخته خونی دارند).

– در صورت وجود اختلال در انعقاد خون.

– در صورت وجود هرگونه جراحت (داخلی یا خارجی) که ممکن است خونریزی ایجاد کند.

– اگر خونریزی بیش از حدی دارید.

مراقبت های لازم در مصرف دارو:

در برخی موارد، به ویژه در درمان، ممکن است وجود خطر خونریزی در شرایط زیر وجود داشته باشد:

– بیماران سالمند

– وزن کمتر از 40 کیلوگرم

– نارسایی کلیه

– درمانی که بیش از 10 روز به طول می انجامد

– بی حسی نخاعی یا اپیدورال: این دارو ممکن است به عنوان پیشگیری تجویز شود، با این حال نیاز به مراقبت خاصی دارد، از جمله رعایت فاصله زمانی بین تزریق و بی حسی و پایش ویژه بر روی بیمار.

تداخل دارویی انوکساپارین

تداخل دارویی میتواند عملکرد یا تأثیر دارو را تغییر داده و یا باعث افزایش ریسک بروز عوارض جانبی آن شود. پس لطفا قبل از مصرف این دارو، لیست تمام داروهایی که مصرف می نمایید را (گیاهی، مکمل و …) با پزشک خود در میان بگذارید.

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
• آسپرین
• داروهای با اثرات ضد پلاکتی (مانند کلوپیدوگرل)
• دکستران (از داروهای مورد استفاده در مراقبت های ویژه)
• داروهای ضد انعقاد (مانند وارفارین)
• آپیکسابان، دابیگاتران اتکسیلات، ادوکسابان، همین، میفپریستون، اوماستاکسین، ریواروکسابان، اوروکیناز، ووراپاکسار
• میفپریستون

نگهداری انوکساپارین:

• دارو را در دمای بالای 15 دجه سانتیگراد و کمتر از 25 درجه نگهداری کنید.
• از یخ زدگی دارو جلوگیری نمایید.
• دارو را دور از نور و در داخل بسته آن نگهداری نمایید.
• دارو را تا زمان مصرف از بسته بندی خارج نکنید.
• انوکساپارین را باید در دمای اتاق نگهداری کرد و نیازی به نگهداری آن در یخچال نیست.

نحوه تزریق انوکساپارین:

1- اول دستان خود را با آب و صابون بشویید و یا با الکل تمیز نمایید.

2- بعد از تمیز کردن محل تزریق با پد الکل مقداری صبر نمایید تا جای آن خشک شود و بعد تزریق را شروع کنید زیرا وجود رطوبت در جای تزریق باعث افزایش احساس سوزش خواهد شد.

3- تزریق را در حالت نشسته و تکیه یا خوابیده با پاهای نیمه خم انجام دهید. قبل از تزریق سرنگ را به هیچ وجه هواگیری نکنید هوا اضافه سرنگ برای جلوگیری از هدر رفتن دارو و تزریق کامل دارو می باشد و باید تا انتها کپسول تزریق شود.

از تکان دادن شدید دارو خود دارو کنید و برای هدایت هوا به سمت بالای سرنگ کافیست سوزن سرنگ را به سمت پایین نگه دارید به آرامی با حرکت دورانی این کار را انجام دهید.

4- سرنگ را در دست خود گرفته و غلاف پلاستیکی آن را با دقت بيرون بیاورید و مواظب باشید که سر سوزن به جایی برخورد نکند یا خم نشود و در صورت خم شدگی از سرنگ دیگری استفاده نمایید. اگر از سر سوزن قطره ای خارج شد با ضربه ای آرام آن را برطرف نمایید.

5- محل تزریق باید 5 سانتی متر از دور ناف پهلو فاصله داشته باشد و ترجیحا به سمت راست یا چپ پهلو باشد، زیرا دارای بافت زیرجلدی آزاد می باشد.
همچنین محلی برای تزریق باید انتخاب شود که حداقل 2 سانت از محل کبودی و زحم یا برآمدگی پوستی فاصله داشته باشد.
تزریق را در محل تزریق قبلی انجام ندهید و هر باز از سمتی دیگری برای تزریق استفاده نمایید.

6- سرنگ را با دستی که با آن می نویسید مانند قلم و دقیق در حال 90 درجه در دست بگیرید. با دست دیگر بخش انتخاب شده پوست شکم را بین دو انگشت شست و اشاره به حالت نیشگون گرفته و با فشار ملایم به سمت بالا بکشید تا کمی برآمده شود. این حالت را در تمام طول تزریق حفظ نمایید.

7- تمامی سوزن را به صورت مستقیم، سریع، عمود و با زاویه 90 درجه در برآمدگی ایجاد شده وارد نمایید. دقت کنید در حین برخورد نوک سوزن و در حین تزریق از انحراف سرنگ به اطراف و چرخش آن جهت کاهش درد جلوگیری نمایید.

8- با شست خود پیستون سرنگ را به آرامی و سرعت یکنواخت به سمت پایین تا انتها فشار دهید تا محتوای آن به صورت کامل از سرنگ خارج شود.
هر چقدر تزریق آرام تر انجام شود احتمال کبودی کمتر خواهد بود.

9- بعد از تزریق 10 ثانیه صبر کرده و سپس سوزن را به آرامی و مستقیم بیرون بکشید. با پد یا پنبه اکل به آرامی روی محل تزریق کشیده تا اگر خونی از محل تزریق خارج شده پاک شود. جهت جلوگیری از کبودی از ماساژ یا فشار محل تزریق خودداری نمایید.

10- پس از پایان سرپوش سرنگ را گذاشته و دور از دسترس کودکان قرار دهید.