درک طعمهای میوهای نتیجه همکاری پیچیده بین زبان و بینی است، اما سهم اصلی به بویایی تعلق دارد. این بوها از محیط استنشاق نمیشوند، بلکه هنگام جویدن یا نوشیدن آزاد شده و از طریق نازوفارنکس، بخش بالایی حلق، به بینی میرسند. حس لمس نیز در این فرآیند نقش اتصالدهنده دارد و ترجیحات بافتی ما را شکل میدهد؛ از تخممرغ شل یا سفت گرفته تا حس مخملی و چسبناک شکلات.
تجربه متفاوت طعم در ارتفاع
آبگوجهفرنگی در پرواز خوشطعمتر به نظر میرسد. این امر به دلیل تأثیر ترکیبی بینایی، شنوایی و پیامهای گوش داخلی است. هنگام برخاستن هواپیما، کابین به نظر میرسد که بالاتر قرار دارد، در حالیکه از نظر نوری تغییری نکرده است. این برداشت نتیجه ترکیب بینایی و اطلاعاتی است که گوش داخلی درباره تغییر وضعیت بدن ارسال میکند.
پژوهشهای دانشگاه لندن
حواس به حوزهای غنی برای پژوهش تبدیل شده و فیلسوفان، عصبپژوهان و روانشناسان در مرکز مطالعه حواس دانشگاه لندن روی آن کار میکنند. پروژه «بازاندیشی حواس» که از سال ۲۰۱۳ آغاز شد، نشان داد تغییر صدای قدمها میتواند باعث شود بدن سبکتر یا سنگینتر احساس شود.
صدای محیط و ادراک طعم
آزمایشها نشان داد که راهنماهای صوتی موزهی تیت بریتانیا، وقتی طوری طراحی میشوند که انگار شخصیت داخل پرتره با مخاطب حرف میزند، باعث میشوند جزئیات بصری بیشتری در ذهن باقی بماند. همچنین مشخص شد صدای هواپیما ادراک طعم را تغییر میدهد و به همین دلیل آبگوجهفرنگی در پرواز خوشطعمتر به نظر میرسد.
نویز سفید مزههای شوری، شیرینی و ترشی را تضعیف میکند، اما طعم اومامی را تقویت میکند. از آنجا که گوجهفرنگی سرشار از طعم اومامی است، صدای هواپیما طعم آن را برجسته میکند.
یادآوری نهایی
این نمونهها نشان میدهند که حواس ما بسیار پیچیدهتر از تصور روزمرهاند. دفعه بعد که قدم میزنید یا غذایی را آرام میچشید، لحظهای به همکاری حواس مختلف توجه کنید تا تجربهای کامل و زنده از جهان بسازید.
