به گزارش آماج، صنعت فرش ایران که روزگاری به‌عنوان نماد اصالت، فرهنگ و هنر ایرانی شناخته می‌شد، امروز با چالش‌های جدی در عرصه جهانی روبه‌رو است. در حالی که تا چند سال پیش ایران یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان فرش به کشورهای آمریکا و اروپا به شمار می‌رفت، اکنون بازار داخلی کشور بیش از هر زمان دیگری به واردات از هند، چین و ترکیه وابسته شده است.
فرش ایرانی به دلیل کیفیت بی‌نظیر، طرح‌های اصیل و ریشه‌های تاریخی خود همواره جایگاهی ویژه در بازارهای بین‌المللی داشت. اما کاهش توان تولیدکنندگان داخلی، مشکلات ناشی از تحریم‌ها، گرانی مواد اولیه و نبود حمایت‌های کافی، موجب شده است صادرات فرش به حداقل برسد و حتی در برخی بازارهای سنتی، رقبای منطقه‌ای جای ایران را بگیرند.
کارشناسان حوزه صنایع‌دستی بر این باورند که افت صادرات و افزایش واردات فرش نه‌تنها تهدیدی برای اقتصاد این بخش محسوب می‌شود، بلکه میراث فرهنگی کشور را نیز در معرض آسیب قرار می‌دهد. بسیاری از تولیدکنندگان داخلی به دلیل فشارهای مالی و نبود بازار فروش، یا فعالیت خود را متوقف کرده‌اند یا ناچار به تغییر مسیر اقتصادی شده‌اند.
از سوی دیگر، کشورهایی مانند هند و ترکیه با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و همچنین بازاریابی گسترده در عرصه بین‌المللی، موفق شده‌اند سهم قابل‌توجهی از بازار جهانی فرش را به دست آورند. این مسئله موجب شده است که حضور فرش ایرانی در ویترین‌های جهانی کمرنگ‌تر شود و نام ایران که زمانی به‌عنوان قطب اصلی فرش دست‌باف شناخته می‌شد، به حاشیه برود.
کارشناسان هشدار می‌دهند که در صورت ادامه این روند، احیای جایگاه تاریخی فرش ایران در سطح بین‌المللی دشوارتر خواهد شد. آن‌ها تاکید دارند که برای بازگرداندن جایگاه از دست‌رفته، باید سیاست‌های حمایتی دقیق، سرمایه‌گذاری هدفمند در صنایع‌دستی و بازاریابی نوین در دستور کار قرار گیرد.
اگر می‌خواهید جدیدترین اخبار اقتصادی و تحولات حوزه صنایع‌دستی ایران را دنبال کنید، همین حالا به آماج بپیوندید.
