یافته دارویی پرفسور ایرانی درمان سرطان تخمدان را هموار کرد

به گزارش آماج، سرطان خرچنگ بی‌رحمی است که به هیچ یک از قسمت‌های بدن رحم نمی‌کند و سال‌های زیادی است که متخصصان برای از بین بردن و توقف پیشرفت آن در بدن، تحقیقات گسترده‌ای کردند.

یکی از راه‌های مبارزه با این بیماری، کشف و توسعه داروهایی است که می‌تواند روند درمانی را سریع‌تر و رشد سلول های سرطان را کندتر کند.

در علم داروسازی ساختارهایی به نام حامل دارو وجود دارد که این حامل‌های دارویی، مواد دارویی را جذب کرده و پس از اینکه وارد بدن شدند، فقط در زمانی که نزدیک هدف قرار می‌گیرند، داروهایی را که در دل خود دارند را رها می‌کنند.

در درمان بیماری سرطان نیز از حامل‌های دارویی استفاده می‌شود که در مواجهه با سلول‌های سرطانی، دارو را در بدن آزاد می‌کنند. همین موجب می‌شود تا عوارض داروهایی که در درمان سرطان استفاده می‌شود به میزان بسیار زیادی کاهش پیدا کند.

طیف گسترده‌ای از مواد به ویژه نانو ساختارها به همین منظور استفاده می‌شوند و به همین دلیل، گرافن هم به عنوان یک حامل دارو، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در بررسی حامل‌های دارویی ساخت حامل دارو و بررسی میزان جذب داروی ضد سرطانی بر دارو اهمیت ویژه‌ای دارد. همچنین میزان رهاسازی دارو توسط حامل دارو آن هم درست زمانی که نزدیک سلول سرطانی قرار دارد، نیز از دیگر موارد مهم در بررسی حامل‌های دارویی به شمار می‌آید.

محققان با تلاش و تحقیق بر این موضوع، سعی کردند تا راه برای ساخت داروهای ضد سرطان و درمان این بیماری که از گذشته تاکنون، سلامتی انسان را هدف قرار داده هموارتر کنند.

یکی از سرطان‌هایی که تاکنون، در میزان شیوع و فوت، به عنوان یکی از سرطان‌های خطرناک در بانوان شناخته می‌شود، سرطان تخمدان است.

به منظور تحقیقات بیشتر و کمک به درمان سرطان، شرایط استفاده از گرافن به عنوان حامل دارو در طرح علی اکبر خاندار مورد حمایت صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران کشور قرار گرفته است.

علی اکبر خاندار با درجه پروفسوری توانسته در دانشگاه تبریز با استفاده از نانو ساختار فریت روی و گرافن یک حامل دارویی برای داروی ضد سرطان تخمدان تولید کند که توانایی دارو را در حمله به سلول سرطانی بالا می‌برد.

این نانو ساختار می‌تواند در افزایش میزان جذب داروهای ضد سرطان تخمدان کمک‌کننده باشد و روند پیشرفت بیماری را کاهش دهد.

به طور حتم بررسی و تولید چنین موادی می‌تواند آینده پزشکی را به درمان بیماری مهلک سرطان امیدوارتر کند.