رایان اونیل بازیگر فیلم «لاو استوری»، «بری لیندون» و «ماه کاغذی» در ۸۲ سالگی درگذشت.
به گزارش آماج به نقل از ورایتی، رایان اونیل بازیگر نامزد اسکار که با بازی در نقش رادنی در سریال «پیتون پلیس» به شهرت رسید و در فیلم‌هایی چون «لاو استوری» یا «داستان عشق»، «چه خبر، دکتر؟»، «ماه کاغذی» و «بری لیندون» به ستاره مشهور دهه ۱۹۷۰ بدل شد، دیروز جمعه درگذشت. او ۸۲ سال داشت.
اونیل در سال ۲۰۰۱ به سرطان خون مزمن و سال ۲۰۱۲ به سرطان پروستات مبتلا شده بود.
پسرش در تایید این خبر نوشت: او مرد بسیار سخاوتمندی بود که همیشه برای کمک به عزیزانش حضور داشت. پدرم ۸۲ ساله بود و زندگی خوبی داشت. امیدوارم اولین چیزی که در بهشت به آن می‌بالد این باشد که چگونه ۲ راند مسابقه جو فریزر و محمدعلی کلی را در سال ۱۹۶۶ در تلویزیون ملی تفسیر کرد.
همسر اونیل فارا فاوست که همراه دیرینه‌اش بود نیز سال ۲۰۰۹ بر اثر سرطان درگذشت.
رایان اونیل دهه ۱۹۷۰ را از آن خود کرده بود و سال ۱۹۷۳، درگیشه سینما آفیس تنها پس از کلینت ایستوود جای داشت و فروش فیلم‌هایش حتی از استیو مک کویین، برت رینولدز و رابرت ردفورد بالاتر بود.
فیلم «لاو استوری» با فروش ۱۰۶ میلیون دلاری در آمریکا، اولین فیلم سال ۱۹۷۰ شد و به ششمین فیلم پرفروش تمام دوران در آن مقطع کانادا بدل شد. این فیلم عاشقانه ملودرام، با اقتباس از رمان پرفروش اریش سگال به یک پدیده فرهنگی بدل شد و دیالوگ مشخصی را به یادها سپرد: عشق یعنی هرگز مجبور نباشی بگویی متاسفم. این دیالوگ هم توسط الی مک گراو و هم رایان اونیل در سکانس‌های مختلف فیلم گفته شد.
«داستان عشق» نامزد ۷ جایزه اسکار و اونیل نامزد دریافت جایزه بازیگر نقش اول شد. اونیل برای اقتباس از دنباله فیلم «داستان عشق» با عنوان «داستان الیور» در سال ۱۹۷۸ با کندیس برگن به پرده‌های سینماها بازگشت.
وی در اولین فیلمش بعد از «لاو استوری» که وسترن ۱۹۷۱ بلیک ادواردز باعنوان «مریخ نوردهای وحشی» بود در کنار ویلیام هولدن دیده شد و سال ۱۹۷۳ در «دزدی که به شام آمد» با ژاکلین بیست جلوی دوربین رفت. او با باربارا استرایسند در کمدی پیتر بوگدانوویچ با عنوان «چه خبر، دکتر؟» در یک نقش کمیک ظاهر شد.
این بازیگر سال ۱۹۷۳ هم در فیلم «ماه کاغذی» به کارگردانی بوگدانوویچ با دخترش تیتوم بازی کرد که تیتوم اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از آن خود کرد و جوان‌ترین برنده تاریخ شد.
اونیل با ماریسا برنسون در سال ۱۹۷۵ در حماسه تاریخی «بری لیندون» استنلی کوبریک بازی کرد که یکی از بهترین فیلم‌های ساخته شده تاریخ سینما و در نظرسنجی «سایت اند ساوند» در رتبه ۴۷ قرار دارد.
وی سال ۱۹۸۹ در تلویزیون با همسرش فاوست دیده شد و در «مرد بالا» سال ۱۹۹۲ در مقابل کاترین هپبورن بازی کرد. وی در دهه اخیر در چند سریال تلویزیونی دیده شد که سریال کوتاه آلیشیا سیلورستون در سال ۲۰۰۳ با نام «میس مچ» از جمله آنها بود.
