یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که قلب زنان و مردان واکنشی متفاوت به نورآدرنالین (هورمون استرس) نشان می‌دهد.
به گزارش آماج از وبگاه مِدیکال اِکسپرس، این پژوهش نشان می‌دهد هورمون نورآدرنالین ممکن است اختلالاتی در قلب از جمله آریتمی (ریتم غیرطبیعی قلب) و نارسایی قلبی ایجاد کند و جنسیت‌های مختلف به داروها واکنش متفاوتی نشان می‌دهند. این پژوهش که روی موش‌ها انجام شده، ممکن است با انسان‌ها نیز مطابقت داشته باشد.
تیم پژوهشی نوع جدیدی از سامانه (سیستم) تصویربرداری فلورسانس را ساختند که این فرصت را برای آن‌ها فراهم می‌کند تا از نور برای مشاهده واکنش بی‌درنگ قلب موش به هورمون‌ها و انتقال‌دهنده‌های عصبی استفاده کنند.
تصویربرداری فلورسانس نوعی روش تصویربرداری غیرتهاجمی است که می‌تواند به تجسم فرایندهای زیست‌شناختی (بیولوژیکی) در یک ارگانیسم (موجود زنده) کمک کند. موش‌ها در معرض نورآدرنالین قرار گرفتند که به نام نوراِپی‌نِفرین نیز شناخته می‌شود. نورآدرنالین هم یک انتقال‌دهنده عصبی و هورمونی است که با پاسخ «جنگ یا گریز» بدن مرتبط است.
نتایج پژوهش حاکی از این بود که قلب موش‌های نر و ماده پس از قرارگرفتن در معرض نورآدرنالین در ابتدا به طور یکسان واکنش نشان می‌دهند. با این حال، برخی از نواحی قلب موش‌های ماده سریع‌تر از قلب موش‌های نر به حالت عادی بازمی‌گردند که باعث ایجاد تفاوت در فعالیت الکتریکی قلب می‌شود.
جسیکا اِل. کالدوِل (Jessica L. Caldwell)، یکی از محققان دانشگاه کالیفرنیا، دِیویس در آمریکا، گفت: تفاوت‌هایی که در فعالیت الکتریکی قلب مشاهده کردیم، قطبی‌شدن مجدد (Repolarization) قلب زنان نامیده می‌شود. قطبی‌شدن مجدد به نحوه تنظیم مجدد قلب بین ضربان‌های قلب اشاره دارد که ارتباط نزدیکی با برخی از انواع آریتمی داشته است.
کالدول گفت: می‌دانیم که تفاوت‌های جنسیتی در ایجاد خطر ابتلا به انواع خاصی از آریتمی دخیل هستند. این پژوهش عامل جدیدی را نشان می‌دهد که ممکن است باعث شود احتمال ابتلا به آریتمی در مردان و زنان متفاوت باشد.
بیماری قلبی دلیل اصلی مرگ‌ومیر در آمریکا است
در سال ۲۰۲۰ میلادی، هر یک مرگ از چهار مرگ ناشی از بیماری قلبی مربوط به مردان و هر یک مرگ از پنج مرگ مربوط به زنان بود. در این پژوهش، محققان می‌خواستند عواملی را بررسی کنند که ممکن است در ایجاد آریتمی نقش داشته باشند.
قرار نبود که پژوهش بر اساس جنسیت انجام شود؛ اما در روند آن، محققان الگویی از واکنش‌های مختلف ارائه کردند که باعث شد متوجه شوند این تفاوت‌ها مبتنی بر جنسیت است. ۱۰ سال پیش که کریستال اِم. ریپلینگِر (Crystal M. Ripplinger)، محقق ارشد این پژوهش، آزمایشگاه خود را در دانشکده پزشکی کالیفرنیا دیویس راه‌اندازی کرد، منحصراً از حیوانات نر استفاده می‌کرد. برای بیشتر پژوهش‌های آن زمان، این یک هنجار بود. اما چندین سال پیش، او شروع به گنجاندن حیوانات نر و ماده در مطالعات خود کرد.
ریپلینگر می‌گوید: گاهی اوقات داده‌های بین دو جنس یکسان است؛ اما اگر در داده‌ها تنوع مشاهده شود، اولین کاری که انجام می‌دهیم این است که تفاوت‌های جنسیتی را بررسی کنیم. استفاده از موش‌های نر و ماده، مطالبی را آشکار کرده است که در صورت بررسی یک جنسیت، هرگز از آن آگاه نمی‌شدیم.
