احتمالا تمام انسان‌ها در طول زندگی خود به دفعات درباره مرگ و اینکه چگونه زندگی آنها در این دنیا به پایان می‌رسد، فکر می‌کنند. اما چطور می‌شود که یک فرد در خواب می‌میرد؟
به گزارش اماج به نقل از یورونیوز، نتایج مطالعات نشان می‌دهد احتمال وقوع مرگ در طول خواب نسبتا کم است مگر اینکه فرد به یک بیماری خاص مبتلا باشد.
دلایل متعددی وجود دارد که می‌تواند باعث مرگ کسی در خواب شود اما معمولا سه عضو بدن هستند که در این زمینه نقش کلیدی ایفا می‌کنند. دکتر «میلیند سووانی»، مشاور پزشکی تنفسی دانشگاه «ناتینگهام» در گفتگو با «نیوزویک» در این خصوص می‌گوید: مرگ در خواب معمولا به سه عضو بدن مربوط می‌شود؛ قلب، ریه‌ها و یا مغز.
هنگامی که ما خواب هستیم کمتر احتمال دارد بتوانیم به سیگنال‌هایی که ممکن است نشان‌دهنده مشکلی در این اندام‌ها باشد، پاسخ دهیم. «جک فلایر»، متخصص قلب و عروق در این رابطه می‌گوید: اگر من ایستاده باشم و ضربان قلبم ۱۰ ثانیه مکث داشته باشد به زمین می‌افتم و بیهوش می‌شوم و به زمین افتادنم چندان صدایی خواهد داشت که دیگران آن را می‌شنوند و به کمک من می‌آیند اما وقتی خواب هستید شما نمی‌توانید به این علائم پاسخ دهید.
* قلب
شایع ترین علت مرگ در خواب به قلب مربوط می‌شود. بر اساس بررسی‌ها ایست ناگهانی قلب دلیل ۹۰ درصد مرگ‌های ناگهانی و غیرمنتظره در طول خواب است که به عنوان مرگ شبانه نیز شناخته می‌شود. افرادی که به عارضه‌هایی چون بیماری عروق، قلب بزرگ شده یا ضربان قلب نامنظم دچار هستند بیش از دیگران در معرض این مرگ‌ها قرار دارند.
ایست ناگهانی قلب به نوبه خود جریان خون را به اندام‌های اصلی متوقف می‌کند و عدم درمان فوری می‌تواند به مرگ منجر شود. از میان تمام این موارد مرگ و ناشی از ایست قلبی، ۲۲ درصد در ساعت‌های ۱۰ شب تا شش صبح رخ می‌دهد. ضمن اینکه زنان در این بازه زمانی بیشتر از مردان با این عارضه رو به رو می‌شوند.
* ریه
ریه هم عضو دیگر بدن است که می‌تواند در مرگ‌های شبانه موثر باشد. آپنه انسدادی خواب یا OSA که به معنای ساده به معنای بدون تنفس بودن است، یکی دیگر از مواردی است که به مرگ شبانه منجر می‌شود. آپنه یک وضعیت جدی است که اکسیژن از بدن انسان سلب می‌شود و فرد در خواب به دلیل نرسیدن این اکسیژن جان خود را از دست می‌دهد. افراد مبتلا به آپنه انسدادی ممکن است بیش از ۲/۵ برابر دیگران بین ساعت‌های ۱۲ شب تا شش صبح دچار مرگ ناگهانی شوند. خروپف، سر درد و چاقی، عرق کردن در هنگام خواب، ادرار مکرر شبانه و احساس خفگی در خواب از جمله نشانه‌های این عارضه است.
آپنه انسدادی خواب شامل باریک شدن ماهیچه‌های مجاری هوایی است که برای مدت کوتاهی تنفس فرد را متوقف می‌کند. این باعث کمبود اکسیژن می‌شود و به نوبه خود ضربان قلب و فشار خون را افزایش می‌دهد و در نهایت ممکن است به مرگ در هنگام خواب منتهی شود.
با این حال، OSA اغلب به تنهایی علت مرگ شبانه نیست. زمانی که شرایط دیگری مانند مشکل قلبی هم وجود داشته باشد، احتمال مرگ شبانه افزایش می‌یابد.
* مغز
صرع یک بیماری شایع است که بر مغز تأثیر می‌گذارد و در آن افراد، تشنج‌های مکرر را تجربه می کنند. برای افرادی که تشنج آنها را نمی‌توان به طور کامل با دارو کنترل کرد، مرگ غیرمنتظره ناگهانی در صرع (SUDEP) علت اصلی مرگ است. اگرچه دلایل SUDEP کاملا مشخص نیست اما اغلب در شب اتفاق می افتد و برخی تحقیقات نشان می دهد که خواب می تواند خطر بروز آن را افزایش دهد.
سکته مغزی همچنین می تواند عامل مرگ ناگهانی شبانه باشد. حدود ۲۵ درصد از سکته‌ها در طول خواب اتفاق می‌افتد و شرایطی مانند OSA نیز ممکن است خطر را افزایش دهد. سکته‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که یک لخته یا رگ خونی پاره شده مانع از رسیدن خون به مغز می‌شود. بدون تامین اکسیژن، سلول‌های مغز می‌میرند و قسمت‌هایی از بدن که بر نواحی کنترل مغز تأثیر می‌گذارند، دیگر نمی‌توانند به درستی کار کنند که در نهایت می‌تواند کشنده باشد.
چگونه می‌توان خطرها را مدیریت کرد؟
برای کسانی که دارای شرایط پزشکی هستند که ممکن است خطر مرگ در هنگام خواب را افزایش دهند، توصیه می شود با یک پزشک صحبت کنند که می تواند عواملی مانند سبک زندگی و سابقه خانوادگی را در نظر بگیرد.
برای پایین نگه داشتن این خطر، پزشکان توصیه می کنند که مراقب سلامتی خود باشید، به اندازه کافی بخوابید و ورزش کنید و یک رژیم غذایی سالم داشته باشید.
به یاد داشته باشید که محتوای این مقاله قرار نیست جایگزینی برای توصیه های پزشکی حرفه‌ای، تشخیص یا درمان باشد. درباره مسائل مربوط به سلامتی، همیشه از پزشکان و متخصصان مشورت بگیرید.
پزشکان و متخصصان قلب تاکید دارند که مهم‌ترین عامل بروز مشکلات و بیماری‌های قلبی، انتخاب یک الگوی زندگی ناسالم و غیر بهداشتی است.
برخی عوامل و عادات ساده می‌توانند سلامت قلب را در معرض خطر قرار داده و منجر به بیماری شوند.
در ادامه به نقل از «مدیکال دیلی» به چند مورد از عادت‌ها و عواملی خواهیم پرداخت که برای حفظ سلامت قلب و عروق می بایست نسبت به آنها محتاط بود.
* رژیم‌گرفتن یا حذف برخی درشت‌مغذی‌ها
به گفته دکتر «دانیل ادموندوویچ»، رئیس قلب‌وعروق در بیمارستان دانشگاه تمپل، مردم اغلب فکر می‌کنند که یک رژیم غذایی سالم و متعادل را دنبال می‌کنند، اما اینطور نیست. به‌عنوان مثال، او افرادی را دیده که از رژیم غذایی کم‌کلسترول پیروی و از چربی‌های سالم یعنی یک درشت‌مغذی مهم اجتناب می‌کنند. این افراد ممکن است کربوهیدرات‌های زیادی بخورند. اگرچه این نوع رژیم غذایی باعث افزایش سطح کلسترول نمی‌شود، اما تحقیقات نشان داده است که تغییر ناگهانی و شدید در عادات غذایی می‌تواند منجر به بدتر شدن عملکرد قلب شود.
* انزوای اجتماعی و تنهایی
به‌گفته دکتر «ریگود تدوالکار»، متخصص قلب و عروق در مرکز بهداشت پراویدنس سنت جان در سنتا مونیکای کالیفرنیا، جدا شدن از دیگران نیز می‌تواند تأثیر عمیقی بر سلامت قلب ما داشته باشد. یک مطالعه اخیر نشان داد که زنان مسن‌تر زمانی که در انزوا زندگی می‌کنند، هشت درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی – عروقی هستند. برای افرادی که هم انزوای اجتماعی و هم تنهایی را تجربه می‌کنند، خطر ابتلا به بیماری قلبی تا ۲۷ درصد افزایش می‌یابد. انزوای اجتماعی نیز می‌تواند به افسردگی کمک کند و افسردگی می‌تواند منجر به عوامل خطر قلبی – عروقی مانند فشار خون بالا، سبک زندگی کم‌تحرک و عادات غذایی ضعیف شود.
* سلامت ضعیف دندان‌ها
مشکلات دندانی مانند پوسیدگی دندان، می‌تواند خطر عفونت‌های باکتریایی در جریان خون را افزایش دهد. به‌گفته تدوالکار، انتقال باکتری‌های موجود در دهان، به خون بسیار آسان است. التهاب لثه و سلامت نامناسب دهان باعث ایجاد حالت التهابی می‌شود که می‌تواند مشکلات قلبی مانند کلسترول بالا یا پارگی پلاک را تشدید کند.
* مصرف بیش از اندازه کافئین
کافئین به‌طور کلی برای قلب مفید است و تحقیقات نشان می‌دهد که نوشیدن دو فنجان قهوه در روز بیشترین فواید قلبی‌عروقی را دارد، اما مصرف بیش از اندازه قهوه می‌تواند تأثیر منفی داشته باشد؛ زیرا می‌تواند ضربان قلب را تسریع کند و باعث انقباض عروق خونی و افزایش فشار خون شود. مصرف کافئین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم بی‌خطر در نظر گرفته می‌شود و بیش از آن می‌تواند مجموعه‌ای از اثرات منفی داشته باشد.
* استرس کنترل‌نشده
هنگامی که سیستم جنگ یا گریز بدن به‌طور مزمن فعال می‌شود، می‌تواند باعث التهاب در بدن و ترشح طولانی‌مدت هورمون‌های استرس مانند آدرنالین شود. به‌گفته تدوالکار، این عوامل در کنار هم می‌توانند باعث تغییرات فیزیولوژیکی در بدن از جمله افزایش فشار خون، کلسترول بالا، چاقی، مقاومت به انسولین و اختلالات ریتم الکتریکی شوند. استرس مزمن همچنین می‌تواند خطر لخته‌شدن خون را در سراسر بدن افزایش دهد.
