به گزارش آماج، بیست‌وهفتم شهریورماه در تقویم رسمی کشور به نام روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد سید محمدحسین بهجت تبریزی، مشهور به «شهریار» ثبت شده است. این مناسبت فرصتی ارزشمند برای یادآوری جایگاه والای شعر و ادبیات در فرهنگ ایرانی و بازخوانی آثار ماندگار شهریار است.
شهریار؛ صدای ماندگار زبان فارسی
شهریار با اشعاری سرشار از عشق، معنویت و هویت ملی، روح تازه‌ای در کالبد زبان فارسی دمید. سروده‌های پرآوازه او همچون «حیدربابایه سلام» و غزل‌های دلنشینش، مرزهای زمانی را پشت سر گذاشته و هنوز هم نسل‌های مختلف را جذب می‌کند.
زندگی‌نامه کوتاه شهریار
سید محمدحسین بهجت تبریزی در سال ۱۲۸۵ خورشیدی در تبریز چشم به جهان گشود. او دوران تحصیل خود را در تبریز و سپس در تهران گذراند و در کنار تحصیل در رشته پزشکی، به شعر و ادبیات روی آورد. هرچند پزشکی را نیمه‌تمام رها کرد، اما مسیر ادبی او به شکوفایی رسید و نامش در تاریخ ادبیات ایران جاودانه شد.
جایگاه شهریار در ادبیات ایران و جهان
آثار شهریار تنها در ایران شهرت نیافت، بلکه در میان فارسی‌زبانان سراسر جهان نیز مورد توجه قرار گرفت. او به زبان ترکی آذری هم شعر سرود و توانست با دو زبان، دل مخاطبان گوناگون را به خود جلب کند. این ویژگی باعث شد که شهریار به پلی میان فرهنگ‌های مختلف بدل شود.
روز شعر و ادب؛ نماد هویت فرهنگی ایران
نام‌گذاری بیست‌وهفتم شهریور به نام شهریار، یادآور نقش پررنگ شعر و ادبیات در شکل‌گیری هویت ایرانی است. زبان فارسی در طول تاریخ، علاوه بر کارکرد ادبی، عامل انسجام و هویت‌بخشی به جامعه ایرانی بوده است.
دعوت به بازخوانی آثار شهریار
این روز بهترین فرصت برای علاقه‌مندان به شعر است تا بار دیگر به سروده‌های شهریار بازگردند و با مرور آثار او، پیوندی عمیق‌تر با گنجینه ادبی ایران برقرار کنند. با بازخوانی آثار این شاعر بزرگ، می‌توان ارزش‌های زبان فارسی را بیش از پیش پاس داشت و میراثی گران‌بها را به نسل‌های آینده منتقل کرد.
